12/01: Nog steeds op weg naar Chili
Blijf op de hoogte en volg Xena
29 Januari 2017 | Argentinië, Puente del Inca
Heyhey
Wat jullie nog niet wisten is dat Laura en ik hebben proberen liften tot aan de grens met Chili. Dat ging goed, tot we in Uspallata aankwamen... :-) Daar konden we maar geen lift versieren tot aan (of over) de grens. En we waren niet de enigen, want we ontñoeten nog twee Argentijnse jongens die al uren eerder aan het proberen waren.
Uiteindelijk spraken we met z´n vieren af om een bus te nemen tot aan een dorpje dichterbij de grens: Puente del Inca. Logies? Geen probleem! Julian en Estefano hadden twee tenten en wilden er gerust een lenen aan Laura en mij. Dat was dus geregeld.
Eenmaal aangekomen, kwamen we nog twee Argentijnse meisjes tegen die Estefano en Julian al eerder ontmoet hadden. Van de parkwachter kregen we toestemming om ´wild´te kamperen in de "hoofdstraat". We kookten samen wat te eten en maakten er een gezellige avond van. Dezelfde avond nog kwam de guardaparque ons melden dat het grenspersoneel staakte en dat we dus de volgende ochtend niet zouden kunnen oversteken... :-S
Nieuw plan? De Aconcagua, de hoogste berg van het Amerikaanse continent, gaan bezichtigen. Daarvoor moesten we iets meer dan een uur langs de oude spoorweglijn wandelen, met onze rugzakken. Ideale training voor de rest van de reis :-)
Bij de ingang van het park lieten we de rugzakken achter in het bezoekerscentrum en samen begonnen we aan een wandeling in het reservaat, aan de voet vam de Aconcagua. Laura en ik besloten om de wandeling tot een tweetal uur te beperken en dan verder te liften naar Chili.
Na een goed half uur werden we opgepikt door een vrachtwagen die ons net aan de grens dropte zodat we te voet konden oversteken.
Eenmaal de grens over (na bijna twee uur met korte politie-ondervraging, rugzakinspectie, immigratie-ondervraging, papiercontrole, bagagescan) kregen we een lift van een bus vol Argentijnse kinderen die deelnamen aan een voetbaltornooi in Chili. Ambiance ten top! :-)
Zij dropten ons in Los Andes, wat niet de beste plaats bleek te zijn om te liften... :-S Na een tijdje proberen, gingen we dan maar een bus zoeken. Tot we beseften dat we nog geen Chileense pesos hadden. En de laatste bus naar Valparaiso vrij snel vertrok. Betalen met de kaart in de terminal lukte niet, en de bankautomaten die we probeerden bezorgden ons ook geen geld. Uiteindelijk toverde Laura nog een andere bankkaart tevoorschijn en ging ik alvast de bus tegenhouden. Laura bleef echter lang weg... Toen ik de chauffeur nog een laatste keer vroeg om te wachten (mijn rugzak al in het laadruim) trof ik Laura aan het loket aan en was ze er net in geslaagd om de loketbediende te overtuigen om in Argentijnse pesos te mogen betalen (want die laatste kaart werkte ook niet) :-S Lang leve taaie Françaises! :-D
Eind goed al goed en we kwamen rond middernacht moe maar voldaan toe in Valparaiso! Ha, avontuur...!
Wat jullie nog niet wisten is dat Laura en ik hebben proberen liften tot aan de grens met Chili. Dat ging goed, tot we in Uspallata aankwamen... :-) Daar konden we maar geen lift versieren tot aan (of over) de grens. En we waren niet de enigen, want we ontñoeten nog twee Argentijnse jongens die al uren eerder aan het proberen waren.
Uiteindelijk spraken we met z´n vieren af om een bus te nemen tot aan een dorpje dichterbij de grens: Puente del Inca. Logies? Geen probleem! Julian en Estefano hadden twee tenten en wilden er gerust een lenen aan Laura en mij. Dat was dus geregeld.
Eenmaal aangekomen, kwamen we nog twee Argentijnse meisjes tegen die Estefano en Julian al eerder ontmoet hadden. Van de parkwachter kregen we toestemming om ´wild´te kamperen in de "hoofdstraat". We kookten samen wat te eten en maakten er een gezellige avond van. Dezelfde avond nog kwam de guardaparque ons melden dat het grenspersoneel staakte en dat we dus de volgende ochtend niet zouden kunnen oversteken... :-S
Nieuw plan? De Aconcagua, de hoogste berg van het Amerikaanse continent, gaan bezichtigen. Daarvoor moesten we iets meer dan een uur langs de oude spoorweglijn wandelen, met onze rugzakken. Ideale training voor de rest van de reis :-)
Bij de ingang van het park lieten we de rugzakken achter in het bezoekerscentrum en samen begonnen we aan een wandeling in het reservaat, aan de voet vam de Aconcagua. Laura en ik besloten om de wandeling tot een tweetal uur te beperken en dan verder te liften naar Chili.
Na een goed half uur werden we opgepikt door een vrachtwagen die ons net aan de grens dropte zodat we te voet konden oversteken.
Eenmaal de grens over (na bijna twee uur met korte politie-ondervraging, rugzakinspectie, immigratie-ondervraging, papiercontrole, bagagescan) kregen we een lift van een bus vol Argentijnse kinderen die deelnamen aan een voetbaltornooi in Chili. Ambiance ten top! :-)
Zij dropten ons in Los Andes, wat niet de beste plaats bleek te zijn om te liften... :-S Na een tijdje proberen, gingen we dan maar een bus zoeken. Tot we beseften dat we nog geen Chileense pesos hadden. En de laatste bus naar Valparaiso vrij snel vertrok. Betalen met de kaart in de terminal lukte niet, en de bankautomaten die we probeerden bezorgden ons ook geen geld. Uiteindelijk toverde Laura nog een andere bankkaart tevoorschijn en ging ik alvast de bus tegenhouden. Laura bleef echter lang weg... Toen ik de chauffeur nog een laatste keer vroeg om te wachten (mijn rugzak al in het laadruim) trof ik Laura aan het loket aan en was ze er net in geslaagd om de loketbediende te overtuigen om in Argentijnse pesos te mogen betalen (want die laatste kaart werkte ook niet) :-S Lang leve taaie Françaises! :-D
Eind goed al goed en we kwamen rond middernacht moe maar voldaan toe in Valparaiso! Ha, avontuur...!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
